Gökselin "acıyor" isimli parçasını dinliyorum. Ne de güzel yazmış ve yorumlamış parçayı. Ne diyor Göksel, "Acıyor acıyor acıyor her yolu denedim bitmiyor, kalbimin ortasına bıraktın aşkını batıyor". Göksele sormak lazım, bunu sevdiğinin yüzüne söyleyebilir misin ? Yoksa gururunun altında ezilmeyi ve acıdan kıvrım kıvrım kıvranmayı mı tercih edersin diye? Ne gariptir insan çoğunlukla ikinciyi tercih eder. Ölecek gibi olur da gururundan taviz vermez, nefsi buna müsade etmez. Kalbine saplanmış bir bıçağın acısına dayanır da yine de sevdiğine söyleyemez bunları. İnsan bu yüzdendir ki yaratana bile boyun bükmeyi kabullenemez.
"Ölürsem yalnızlıktan ve senin kötü kalbinden, fikrimin dikenlerinden batıyorsun hala derinden" diyorsun Göksel ama her yara kapanır merak etme. Sen kapanmaz zannedersin, sonra anlarsın ki yara bile yokmuş.. Gülersin geçersin. Dünyevi hiç bir bağlılığın sadakatinin olmadığını anlarsın. Aşk gerçekten sana herşeyi bahşedene olmadıkça gerçek aşk değildir. Kim sana karşılıksız birşey sundu ki şimdiye kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder